Lubimy gry na myślenie… dla smyka ze „Smyka”
Nic dodać, nic ująć.
Bardzo lubię gry planszowe oraz wszelkie gry offline dla dzieci. Domyślacie się już zapewne, że ten wpis będzie prezentacją edukacyjnej gry planszowej dla dzieci, a konkretnie dla dzieci 6+.
Gry, które rozwijają, skłaniają do myślenia, zawierają elementy rywalizacji lub współpracy to gry, które są doskonałym wypełniaczem czasu, szczególnie w jesienno-zimowe wieczory.
Ostatnio szukałam w sklepie internetowym „Smyk” prezentu imieninowego dla dziewczynki i trafiłam na grę Honeycombs Plastry miodu od Piatnika.
Moją uwagę przykuły sześciokątne, wzorowane na kształt plastrów miodu płytki, które zawierały różnokolorowe obrazki na każdym boku płytki.
Po zapoznaniu się z zasadami kupiłam ją jako część prezentu, czując, że to będzie fantastyczna gra rodzinna i zespołowa.
I nie myliłam się.
Gra rekomendowana przez Mensa Mind Games
Co zawiera gra Honeycombs?
Gra zapakowana jest w elegancki, wykonany z dobrej jakości bawełny, żółty woreczek. Wizualnie wygląda on jak ul. Zdobią go bowiem czarne paski, pszczoły i wejście do ula. W woreczku, zamykanym czarnym ściąganym sznurkiem, znajduje się cała zawartość gry czyli sześciokątne płytki oraz instrukcja.
Płytek jest 52. Płytki pełnią rolę plastrów miodu. I właściwie nic poza płytkami nie jest nam już potrzebne.
Każda płytka ma 6 obrazków, które występują na płytkach, czasem się dublują, ale w różnej konfiguracji. Wszystkie są związane z tematem pszczelarskim. Są to bowiem: miód, miś, ul, kwiaty, pszczoła i łyżka do miodu.
Istnieją 3 warianty gry. Różnią się stopniem rywalizacji i czasem rozgrywki. Możecie grać bardziej emocjonalnie i walczyć o punkty lub wybrać spokojniejszą, bardziej rekreacyjną formę gry.
Przebieg gry Honeycombs
Gra polega na dopasowywaniu do siebie płytek w taki sposób, by symbol lub symbole z danej płytki łączyły się z symbolem lub symbolami płytki dokładanej.
Im więcej symboli pasuje do siebie, tym więcej punktów się zyskuje.
1 punkt odpowiada jednej dobrze połączonej ścianie, czyli symbol płytki musi zgadzać się z symbolem drugiej dokładanej płytki.
Przykładowo: miś musi pasować do misia, pszczoła do pszczoły, kwiaty do kwiatów itd.
Wyjątkiem jest symbol czarno-białej pszczoły, która zajmuje centralne miejsce na płytce i pełni funkcję jokera. Gracz posiadający taką płytkę z jokerem, może posłużyć się nią i wykorzystać jako płytkę pasującą do wszystkich symboli.
Cytuję z instrukcji: „Do każdej płytki z pszczołą, można dopasować inne z sześciu stron.”
W tym miejscu dodam, że oczywiście drugie opakowanie gry kupiłam dla nas i symbol jokera traktujemy jako działający tylko na 1 symbol, a nie na wszystkie sześć. I z dalszej treści instrukcji wynika, że robimy prawidłowo, a konstrukcja cytowanego zdania powyżej jest nietrafiona stylistycznie i początkowo może wprowadzić gracza w błąd. Oczywiście sytuacja jest jasna, kiedy przeczyta się rolę znaków specjalnych, bo tam wszystko jest jasno przedstawione.
Joker może działać tylko na 1 wybrany symbol, przykładowo: miś może być dołożony do miodu i wówczas jest traktowany jako miód, a nie miś.
Możemy zdecydować się na 1 z 3 wariantów gry: A – „Pracowita pszczoła”, B – „Wielki plaster miodu”, C – „Miodowe puzzle”.
Wariant gry „Pracowita pszczoła”
Wariant A czyli „Pracowita pszczoła” to opcja gry dla 2-4 osób lub 2-4 dwuosobowych drużyn.
Ten wariant opiera się na rywalizacji. W tej opcji dzieli się płytki między graczy bądź drużyny: 2 gracze dostają 26 płytek, 3 po 17, 4 po 13.
Płytki należy ułożyć obrazkami do dołu. Na hasło „Start” wszyscy gracze jednocześnie odkrywają swoje płytki i usiłują dopasować jak najwięcej symboli z przydzielonych im płytek. Należy połączyć wszystkie swoje płytki.
W tej rozgrywce liczy się czas, każdy chce ułożyć swój plaster miodu przed konkurencją.
Ten, kto pierwszy dopasuje wszystkie swoje płytki, krzyczy „Pasieka!”. Okrzyk ten oznacza koniec rundy i zawieszenie dalszej gry. Gracze sprawdzają ułożone przez innych plastry miodu. Jeśli okaże się, że ktoś naruszył jedną z 2 zasad gry (o naruszeniu poniżej), rozgrywka zostaje wznowiona i gracze układają płytki do ponownego okrzyku „Pasieka!”.
Chwila uwagi dla 2 wspomnianych zasad gry.
Zasada nr 1 to zasada „pojedynczego połączenia”. Zasada ta dotyczy ostatniej dołożonej płytki. Może ona stykać się tylko 1 symbolem z plastrem, natomiast pozostałe symbole na tej płytce nie stykają się z innymi płytkami.
W ten wariant jeszcze nie zdążyliśmy zagrać, ale jak mniemam, plaster to nic innego jak spoinowe ułożenie płytek nie zawierające dziur – inaczej każdy gracz ułożyłby formę łańcucha, co dawałoby mu szybką wygraną. Ułożenie plastra zaś jest formą bardziej wymagającą i bezspornie podnosi konkurencyjność wśród graczy.
Zasada numer 2 to zasada „błędnego dopasowania”. Jeżeli któryś z graczy wyłapie błędne dopasowanie, taka płytka jest eliminowana, a gracz nie otrzymuje za nią żadnych punktów, nawet jeśli pozostałe dopasowania tej samej płytki są prawidłowe.
Przykładowo: płytka styka się 2 symbolami, z czego jedno połączenie to miś do misia, a drugie kwiaty do miodu – w tej sytuacji gracz mógłby zyskać 2 punkty, ale za błędne dopasowanie (kwiaty do miodu) płytka jest zabierana, a gracz traci 2 punkty.
Wariant gry „Wielki plaster miodu”
Wariant B gry to „Wielki plaster miodu”. Jest to spokojny model gry, dla 2-4 osób lub 2-4 osobowych drużyn.
W tej wersji gry, gracze kolejno dokładają płytki, zdobywając punkty za każdy pasujący symbol.
Grę należy rozpocząć od wyjęcia na stół losowej płytki i położeniu jej symbolami do góry. Każdy z graczy dobiera sobie kolejno, również losowo po 3 płytki. Zgodnie z ruchem wskazówek zegara, gracze kolejno dokładają swoje płytki do pierwotnej, leżącej już na stole. Po dołożeniu płytki, gracz sięga po nową płytkę. Każdy gracz musi po swoim ruchu uzupełnić płytki, by ponownie mieć 3 w ręku.
Należy notować liczbę punktów. Kiedy skończy się rozdanie 52 płytek, następuje podliczenie ilości punktów.
Zwycięża gracz z największą ilością punktów.
Aby skrócić grę, można usunąć umowną pulę płytek z worka.
Niektóre z płytek posiadają czarno-białe znaki specjalne.
- X2 – podwojenie to znak, który podwaja zdobytą liczbę punktów w jednym ruchu.
- Pan w kapeluszu to Rabuś, który „podkrada” ruch innemu graczowi. Niemniej by go użyć, należy najpierw krzyknąć „Rabuś!”.
- Zawinięta strzałka to „Dodatkowy ruch”. Umożliwia ona wykonanie dodatkowego ruchu, ale dopiero po wykonaniu swojego ruchu.
- Pszczoła to joker i używając tej płytki, to gracz decyduje, który symbol na dokładanej płytce jest jokerem i do którego symbolu może być dołożony.
Skomplikowane? Mam nadzieję, że nie 🙂
Wariant gry „Miodowe puzzle”
W modelu C gry „Miodowe puzzle”, gracze wspólnymi siłami układają plaster miodu. Nie jest to gra na czas.
Jest to bardzo spokojny, zespołowy model gry, którego celem jest ułożenie 1 wspólnego plastru miodu.
Gracze układają wszystkie płytki rysunkami do góry. Cel gry polega na dopasowaniu maksymalnej liczby płytek do siebie, unikając budowania łańcucha. Każdemu przysługuje zmiana ustawienia wcześniej położonych płytek.
Gra kończy się, gdy wszyscy gracze zgadzają się na końcowa konfigurację płytek.
Można zapisywać punkty i kolekcjonować rekordy.
Jak liczymy punkty?
Punktacja w tej grze dla 6-latka jest następująca:
1 dopasowanie czyli 1 symbol do 1 symbolu to 1 punkt.
1 rdzeń to 5 punktów. Rdzeniem jest płytka otoczona ze wszystkich stron płytkami. Oprócz premii, gracz otrzymuje punkty za każdy dopasowany symbol.
Czyli za ułożenie 6 płytek wokół 1 centralnej otrzymujemy 5 punktów, plus doliczamy do nich po punkcie za każdy trafnie dopasowany symbol.
Tak, można „wyrwać” sporo punktów przy rdzeniu.
1 niewykorzystana płytka jest jednoznaczna z odjęciem 1 punktu, wyłącznie dla wariantu „Pracowita pszczoła”.
Jakość wykonania gry, czas gry i moja ocena
Piatnik, wielkie brawa za kreację!
Jeśli szukacie angażującej, planszowej gry rodzinnej na prezent dla dziecka lub do swojej kolekcji gier, ta gra jest obowiązkowa. W tej grze wszystko mi się podoba: a przede wszystkim pomysł i warianty gry.
Maksymalna ilość graczy to od 1 do 8 osób. Czas gry zależy od wariantu, ale z pewnością jest to minimum 15 minut. Zresztą to Wy decydujecie ile gracie i jak modyfikujecie zasady. A czemu nie? Bądźmy kreatywni!
Jakość gry jest bardzo dobra. Co prawda płytki podlegają drobnym zarysowaniom w trakcie użytkowania, ale obrazki nie wycierają się, a same płytki są bardzo solidne, dość grube i spore, sprawiają wrażenie jakby były wykonane z materiału podobnego do ceramiki. Dobrze leżą w dłoni i dobrze się nimi „operuje”. Można „przeboleć” te rysy przy tylu zaletach.
Szata graficzna symboli jest bardzo prosta, kolorowa i przejrzysta. Grę można wszędzie ze sobą zabrać, z racji na jej mały format i niewielkie rozmiary po spakowaniu do worka.
Pomysłowa, angażująca, skłaniająca do myślenia
A przede wszystkim to świetna gra nie tylko dla dzieci. Jako dorośli nieźle się napracujemy, by ułożyć taki „rdzeń” czy zebrać maksymalną ilość punktów.
Lepiej wyłączcie ekrany telefonów i komputerów. Wasz mózg zasługuje na mały neurobik od czasu do czasu. W dodatku spędzicie ten czas z rodziną lub ze znajomymi, dobrze się bawiąc.
Przyjemności! 🙂
